วันจันทร์ที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2552

วาทะเตือนใจ...

วาทะเตือนใจ...
รู้จักสงบนิ่งบ้าง....
แล้วจะเห็น..ความเคลื่อนไหว...ภายในใจ
อย่าใส่ใจ...กับคำพูด...ที่ไร้สาระ
ของคนที่พูดอะไรโดยไม่คิด..แบบโง่ ๆ..
มีปากเอาไว้กินข้าว..
ดีกว่าพูด..กล่าวร้าย..นินทาผู้อื่น..
ทำให้เราเจ็บปวดหัวใจ...
สู้ยอมทำตนเป็นใบ้...ดีกว่า..ทำร้ายจิตใจผู้อื่น...
คนโง่..ก็พูดโง่ ๆ ไร้สาระ..ไม่เกิดประโยชน์...
คนฉลาด..เขาจะรู้จักเงียบ..คิดทบทวน..ก่อนพูด..
กวีบทเดียว...สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตคนเราได้ทั้งชีวิต
แต่คำพูด คำเดียว..
สามารถทำให้คนเป็นอาชญากรทำผิดได้..ชั่วชีวิต
ไม่มีอะไรที่จะบั่นทอน..ความตั้งใจ...ได้ดี
เท่ากับ..คำพูดของคนโง่...
บัณฑิตอย่าพึงใส่ใจ..ของคำพูดชั่ว ๆ ของคนพาล
ไม่รู้หรือว่า...
เขาเดือนร้อน..เพราะตัวเรา..(อย่าทำเป็นอันขาด)
จงคิดเสมอว่า...
คนที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน...ขออย่าเป็นเรา..
ข้อคิดสุนทรภู่.. อันอ้อยตาลหวานลิ้น..แล้วสิ้นซาก..
แต่ลมปาก...หวานหู..ไม่รู้หาย..(ช๊อบ..ชอบ)
เพราะฉะนั้น..ขอให้ทำดี พูดดี คิดดี ทุกที่ทุกเวลา..
ที่มา : บันทึกประสบการณ์ชีวิต....ของ..สมเด็จน้อย....

ไม่มีความคิดเห็น: